No City for Rain
Door: Marit
Blijf op de hoogte en volg Marit
22 Januari 2013 | Brazilië, Rio de Janeiro
“This is no city for rain you know” zegt mijn gastheer, Weber, als we door het raam naar de zoveelste regenbui staren. Het is regentijd in Rio de Janeiro en dat is te merken. Elke dag regent het, wat betekent dat de Cariocas, de inwoners van Rio, het liefst binnen blijven. De stranden zijn bijna leeg en het uitgaansleven rustig. “This is a city for sun, beaches, party” gaat Weber verder. Op de paar zonnige momenten die we hebben gehad is dat ook goed te merken. De Cariacas komen in grote getalen het strand op, gekleed in enkel speedo’s en stringbikini’s. Op de boulevards van Copacabana en Ipanema flaneren ze en beoordelen ze elkaar. Het is hier kijken en bekeken worden. Dit heeft geresulteerd in een bloeiende industrie: de plastische chirurgie. Plastische chirurgie in Rio de Janeiro schijnt de populairste van de wereld te zijn. Het absolute paradepaardje van deze branche zijn de bil implantaten. Brazilianen houden van volle billen die geshowed mogen worden in piepkleine bikini’s en strakke jurkjes. Waar ik in Azië altijd oplette dat ik er niet te bloot bij liep, lijk ik hier juist conservatief.
De eerste interviews voor mijn onderzoek heb ik inmiddels afgenomen en er is veel nieuwe informatie te verwerken. Een van de leukste dingen vind ik dat ik hierdoor al verschillende delen van de stad heb ontdekt. Zo ben ik onder andere in het centrum geweest en heb een favela bezocht. Als ik Weber vraag hoe ik de volgende dag bij Central do Brasil kom, het centrale station van Rio de Janeiro, gooit hij dramatisch zijn hoofd in zijn handen. “That is the most dangerous place in Rio!” roept hij uit. “If they don’t take your money, they take your shoes, if you don’t have shoes, they’ll take your hair”. Gehoorzaam als ik ben nam ik de volgende dag de metro naar het station, waar uiteraard niks is gebeurd, maar waar je wel heel sterk ziet dat Rio de Janeiro nog veel armoede kent. Het zuidelijke gedeelte, waar ik zelf woon, heeft de stranden van Copacabana en Ipanema en andere rijke buurten, maar er zijn wijken in Rio waar armoede nog steeds duidelijk zichtbaar is. De andere meiden in dit huis werken in de favelas. Weber vindt het allemaal maar gevaarlijk. “One day, all the drugdealers of Rio de Janeiro will be in my house”, verzucht hij.
Naast mijn onderzoek leer ik nog meer belangrijke dingen in Brazilië. Op een ochtend roept Weber me naar beneden. Hij wilt me iets laten zien, want hij gaat binnenkort naar zijn sigarenfabriek in het noorden en de meiden moeten wel op zichzelf kunnen passen. Hij haalt een pistool tevoorschijn en legt me uit hoe deze te laden en te richten. Als er ingebroken wordt, weet ik wat te doen. Zo doe ik nog eens wat algemene basiskennis op.
Liefs,
Marit
De eerste interviews voor mijn onderzoek heb ik inmiddels afgenomen en er is veel nieuwe informatie te verwerken. Een van de leukste dingen vind ik dat ik hierdoor al verschillende delen van de stad heb ontdekt. Zo ben ik onder andere in het centrum geweest en heb een favela bezocht. Als ik Weber vraag hoe ik de volgende dag bij Central do Brasil kom, het centrale station van Rio de Janeiro, gooit hij dramatisch zijn hoofd in zijn handen. “That is the most dangerous place in Rio!” roept hij uit. “If they don’t take your money, they take your shoes, if you don’t have shoes, they’ll take your hair”. Gehoorzaam als ik ben nam ik de volgende dag de metro naar het station, waar uiteraard niks is gebeurd, maar waar je wel heel sterk ziet dat Rio de Janeiro nog veel armoede kent. Het zuidelijke gedeelte, waar ik zelf woon, heeft de stranden van Copacabana en Ipanema en andere rijke buurten, maar er zijn wijken in Rio waar armoede nog steeds duidelijk zichtbaar is. De andere meiden in dit huis werken in de favelas. Weber vindt het allemaal maar gevaarlijk. “One day, all the drugdealers of Rio de Janeiro will be in my house”, verzucht hij.
Naast mijn onderzoek leer ik nog meer belangrijke dingen in Brazilië. Op een ochtend roept Weber me naar beneden. Hij wilt me iets laten zien, want hij gaat binnenkort naar zijn sigarenfabriek in het noorden en de meiden moeten wel op zichzelf kunnen passen. Hij haalt een pistool tevoorschijn en legt me uit hoe deze te laden en te richten. Als er ingebroken wordt, weet ik wat te doen. Zo doe ik nog eens wat algemene basiskennis op.
Liefs,
Marit
-
22 Januari 2013 - 22:23
Kirsten:
Ooh Marit wat een leuk stukje!
Goed bezig!!!
enne voorzichtig met het pistool ;-)
Tot heeeeel snel!
-
22 Januari 2013 - 23:06
Karin:
Hahahaha! Geweldig! Ik had je zooo graag willen zien met dat pistool.. Ging het net als 'aaahhhh' bij 'what's your name?' Haha!
-
23 Januari 2013 - 10:55
Papa:
Kunnen jullie niet beter oefenen met verstoppertje spelen? -
23 Januari 2013 - 12:13
Shari:
Wat kan jij t toch goed vertellen! Echt leuk om te lezen Marit!! Xxx -
23 Januari 2013 - 14:47
Nancy:
Dag Lief Sussie,
Wat een wederom mooie ervaringen heb jij zeg! Erg gaaf om te lezen en Ahhh en pistool. Jeetje, tja dat zijn wij dan weer niet gewend.
enjoy
Liefs -
23 Januari 2013 - 16:00
Zizi:
Mooie en leuke analyse... Ik heb er weer van genoten!
Als jij straks thuiskomt uit Rio ben je een hoop rijker; een mooi onderzoek, schietkennis en een extra grote bilpartij...;)
Veel plezier en voorzichtig aan! -
29 Januari 2013 - 23:15
Dushi Tanaka:
Whoa Marit! Super leuk om te lezen!! Enjoy and be careful!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
