De Aankomst
Door: Marit
Blijf op de hoogte en volg Marit
10 Januari 2013 | Brazilië, Rio de Janeiro
Na maanden van voorbereidingen, onderzoeksplannen, kamerjacht en vaccinaties, vloog mijn vliegtuig op 9 januari om 10 uur 's avonds dan eindelijk over Rio de Janeiro. Duizenden lichtjes stegen op van de dichtbevolkte stad. Het was te donker om onderscheid te maken tussen de verschillende delen, maar door de lichtjes kon je toch nog een beetje het centrum, de zee, boten en de bergen identificeren.
Ik werd zeer hartelijk verwelkomd op het vliegveld door Weber, mijn Braziliaanse gastheer met Duitse afkomst. We reden door de stad, die er rustig bij lag. Er was weinig verkeerd op straat in tegenstelling tot mijn verwachtingen. Onderweg vertelde Weber me over het aankomende WK voetbal, corruptie, prijsstijgingen en zijn reizen over de wereld. Op een gegeven moment wees hij naar rechts. Daar, aan de rand van de autoweg, begon de grootste favela in Zuid-Amerika: Rocinha. Er leven ongeveer 200.000 mensen. Niemand weet precies hoeveel favelas er zijn in de stad, maar het aantal ligt ergens tussen de 600 en 1000 en naar schatting leeft ongeveer 22% van de bevolking in Rio de Janeiro in favelas, zo'n 1,4 miljoen mensen. In het donker zie ik veel meer beweging in Rocinha dan op de wegen waar we net langs hebben gereden. Er lopen mensen op straat en ik zie lichtjes van bars en restaurantjes. “Ze hebben alles daar in de favela”, legt Weber uit. “Bars, restaurants, winkels, banken... zelfs een McDonalds”. We maken nog een pitstop bij het strand op 500 meter voor Weber’s huis. Daar sta ik dan om middernacht, beneden kijkend naar de zee, met twee koffers, een rugzak en een camera. Het strand is volledig bewaakt door allerlei “security guards”, het is echt een strand voor de rijke elite. Dit blijkt ook als Weber me wijst op een huis achter ons. “Daar woont Sylvester Stallone. Hij komt hier misschien 2 of 3 keer per jaar”. Wie had ooit gedacht dat ik voor 3 maanden bij Sylvester Stallone in de straat zou wonen.
Het huis is fantastisch. Er wonen nog 2 andere Nederlandse meiden, waaronder Estelle, een studiegenoot van mij. Ze was me al aan het opwachten toen ik aankwam. Weber vond het de perfecte gelegenheid om mijn eerste caipirinha in Brazilië te drinken en zo zaten we tot half 3 nog te drinken en te kletsen. Mijn kamer is klein, maar schoon en groot genoeg. Bovendien heb ik een prachtig uitzicht over groene bergen en de tuin. Ik zit op een enorme afstand van Azië, maar de tropen geven me toch weer een gevoel van herkenning. Ik ben klaar voor het Braziliaanse avontuur!
Veel liefs,
Marit
Ik werd zeer hartelijk verwelkomd op het vliegveld door Weber, mijn Braziliaanse gastheer met Duitse afkomst. We reden door de stad, die er rustig bij lag. Er was weinig verkeerd op straat in tegenstelling tot mijn verwachtingen. Onderweg vertelde Weber me over het aankomende WK voetbal, corruptie, prijsstijgingen en zijn reizen over de wereld. Op een gegeven moment wees hij naar rechts. Daar, aan de rand van de autoweg, begon de grootste favela in Zuid-Amerika: Rocinha. Er leven ongeveer 200.000 mensen. Niemand weet precies hoeveel favelas er zijn in de stad, maar het aantal ligt ergens tussen de 600 en 1000 en naar schatting leeft ongeveer 22% van de bevolking in Rio de Janeiro in favelas, zo'n 1,4 miljoen mensen. In het donker zie ik veel meer beweging in Rocinha dan op de wegen waar we net langs hebben gereden. Er lopen mensen op straat en ik zie lichtjes van bars en restaurantjes. “Ze hebben alles daar in de favela”, legt Weber uit. “Bars, restaurants, winkels, banken... zelfs een McDonalds”. We maken nog een pitstop bij het strand op 500 meter voor Weber’s huis. Daar sta ik dan om middernacht, beneden kijkend naar de zee, met twee koffers, een rugzak en een camera. Het strand is volledig bewaakt door allerlei “security guards”, het is echt een strand voor de rijke elite. Dit blijkt ook als Weber me wijst op een huis achter ons. “Daar woont Sylvester Stallone. Hij komt hier misschien 2 of 3 keer per jaar”. Wie had ooit gedacht dat ik voor 3 maanden bij Sylvester Stallone in de straat zou wonen.
Het huis is fantastisch. Er wonen nog 2 andere Nederlandse meiden, waaronder Estelle, een studiegenoot van mij. Ze was me al aan het opwachten toen ik aankwam. Weber vond het de perfecte gelegenheid om mijn eerste caipirinha in Brazilië te drinken en zo zaten we tot half 3 nog te drinken en te kletsen. Mijn kamer is klein, maar schoon en groot genoeg. Bovendien heb ik een prachtig uitzicht over groene bergen en de tuin. Ik zit op een enorme afstand van Azië, maar de tropen geven me toch weer een gevoel van herkenning. Ik ben klaar voor het Braziliaanse avontuur!
Veel liefs,
Marit
-
10 Januari 2013 - 17:05
Rodier:
Liee schat,
Geniet van je avontuur in Brazilie en wordt weer een mooie ervaring rijker.
Laat ons niet al te lang wachten op je mooie verhalen en foto's.
Tot snel weer.
Xx
Rodier
-
10 Januari 2013 - 17:40
Zizi:
Ik ga weer met plezier je verslagen lezen! Veel plezier en geniet van je avonturen! -
10 Januari 2013 - 17:53
Mariana:
Marit! Geniet er van! Ben heel benieuwd naar je verhalen, en wat je van Rio vind. En enjoy de caipirinhas ;) xxx -
10 Januari 2013 - 21:56
Telma E Ruud Bakker-Morsen:
Fijn dat we weer op de verzendlijst staan. Benieuwd naar de Braziliaanse ervaringen! -
10 Januari 2013 - 22:05
Tia Maria:
Lieve Marit,
Wat een fantastisch begin van, wederom, een mooie reis. Ik proef de gastvrijheid en onbegrensde mogelijkheden. Geniet! -
11 Januari 2013 - 11:07
Papa:
Veel bewaking, dat stelt mij gerust.
En als er toch nog iets fout gaat, treedt Sylvester Stallone op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
